We zijn niet vergeten hoe corona vorig jaar een gapende kloof toonde tussen de bewoners die digitaal geletterd waren en toegang hadden tot internet en diegene die dat niet hadden. Denk aan toegang om online lessen te kunnen bijwonen, informatie opzoeken, reservaties maken voor bv. covidtesten en een hele reeks andere zaken waarvoor toegang tot internet plotseling een noodzaak bleek. We stemden toen ook een motie hierover in de raad. We vroegen toen om aan te sluiten bij de coalitie van steden die opkomt voor digitale rechten van bewoners,...
Want digitale ongelijkheid leidt tot sociale uitsluiting. Uit een rapport van de Koning Boudewijnstichting in 2020 bleek dat een op de tien Belgische huishoudens nog altijd geen internetverbinding heeft. Voor gezinnen met een laag inkomen is dat zelfs bijna drie op de tien. Heel wat Belgen hebben ook niet voldoende digitale vaardigheden, voor vier op de tien dreigt digitale uitsluiting. Uit het rapport blijkt ook ongelijkheid inzake het gebruik van essentiële diensten. Zo heeft meer dan de helft (57 procent) van de Belgen met een laag opleidingsniveau het internet nog nooit gebruikt om documenten te versturen naar de overheid. De technologie evolueert zo snel dat sommigen gewoonweg afhaken. Dat de stad Antwerpen alle dienstverlening zoveel mogelijk wil digitaliseren verhoogt de kans dat er nog meer mensen uit de boot vallen.
Recent kwam er in het nieuws (bericht in Gazet van Antwerpen) dat de stad Antwerpen (in samenwerking met Stad Gent en de stad Kortrijk) een toolbox liet maken voor het project 'digitale inclusieve wijk' (link: https://www.digitaalinclusievewijk.be/). We lezen hier dat Borgerhout deel uitmaakte van het project en dat het project als voorbeeld zal gedeeld worden met andere gemeentebesturen. De box bevat materiaal dat helpt om een e-inclusief beleid op te zetten. Daarnaast lezen we recent in het nieuws dat de Vlaamse regering en de Federale regering via allerlei projectoproepen en charters digitale inclusie wil bevorderen.
Mijn vraag aan de bevoegde schepen: