2022_IP_00010 - Interpellatie van raadsleden Ilse van Dienderen, Imade Annouri: Moretusburg is een spookwijk geworden (en de stad staat erbij en kijkt ernaar)

In de GVA van 15/1 lezen we een schrijnend relaas van hoe het gesteld is in Moretusburg. Nu Umicore 171 huizen heeft opgekocht, is Moretusburg, een eens heel levendige buurt, verworden tot een spookwijk. Dichtgetimmerde huizen, voortuintjes die verwaarloosd zijn, hier en daar afval, ...

Voor de overblijvers geen prettig gevoel:

Enkele uitspraken:

"“Het is een vies gezicht”, zegt ze. “Het begint meer en meer op Doel te gelijken. Het zou me niet verbazen dat de metalen platen die ze gebruiken om de huizen af te sluiten ook van daar komen. Ze zijn duidelijk gerecupereerd, want hier en daar staat er nog graffiti op. Het doet (oud-)bewoners veel verdriet. Ik heb onlangs een buurvrouw zien bleiten toen ze nog eens naar
haar huisje kwam kijken. Helemaal dichtgetimmerd.”

"“Maar ik laat me niet doen. Ik wil hier niet weg, maar ik ben me ervan bewust dat ik zal moeten vertrekken, tegen wil en dank. Een vrijwillige verkoop zeggen ze, maar ze zetten je wel het mes op de keel. Als je niet vertrekt, blijf je alleen achter. Dat zie ik nu al gebeuren. We voelen ons niet meer veilig in onze eigen wijk.”

“Ik heb nog nooit ergens anders gewoond dan in Moretusburg. Ik wilde ook niet verkopen, maar uiteindelijk hebben we het toch gedaan. Ik mag er niet te veel aan denken. Ik heb slapeloze nachten gehad. Ik at niet meer. En het vreet nog steeds aan mij. Umicore duwt ons in die verkoop, want wat gaat ons huis nog waard zijn als we nu niet verkopen?”

"“Maar manneke toch, ik ben 85 jaar, waar moet ik nog naartoe?”, zegt hij. “Als ze mij 550.000 euro geven en een deftige uitleg waarom ik zou moeten vertrekken, wil ik er eens over nadenken. Zolang dat niet gebeurt, blijf ik hier."

De stad heeft actief meegedaan aan dit uitkoopproces. Via Vespa zorgde de stad voor aanvaardbare schattingen, ttz schattingen die een eerlijke prijs moesten garanderen. Later bleek dat er toch individueel onderhandeld moest en kon worden met Umicore. Het stadsbestuur zei steeds: we willen geen tweede Doel. Het lijkt erop dat dit dan toch gebeurd is.

Dit is een heel wrang verhaal.

Een bedrijf kan zich niet aan de milieunormen houden en beslist dan maar een woonwijk op te kopen en dicht te knijpen.

Intussen neemt de ongerustheid in de omliggende zones toe:

• zal de afbraak voor extra looduitstoot (stof) zorgen? welke impact heeft dit op die omliggende straten?
• helpt de buffer in het vrijwaren van de andere zones van teveel lood en andere zware metalen?

De studie van Arcadis geeft hiervoor alvast geen indicatie.

We blijven daarom met heel wat vragen zitten:

• welke initiatieven plant Umicore dan wel de stad om de leefbaarheid van Moretusburg te garanderen?
• hoe gaat de stad het sociaal weefsel in zone M1 maar ook in de verdere zones garanderen?
• wat zal er gebeuren met de 'blijvers'? De stad wilde nooit weten van een onteigening. Het begint er sterk op te lijken dat we toch meer en meer in die richting gaan.
• welk proces plant de stad om hier in alle openheid en transparantie mee om te gaan? komt er een RUP? komt er een MER (afbraak)?
• gaat de stad de terechte vraag van bewoners in de ruimere omgeving van Umicore ernstig nemen en aandringen bij het AZG om ook daar de kinderen -alvast eenmalig - te monitoren?