Het corona-virus treft ons allemaal.
Ik denk op de eerste plaats aan de mensen die nu keihard moesten werken, soms in gevaarlijke omstandigheden. Aan de mensen die familieleden verloren hebben. Aan de mensen die erg ziek geworden zijn. Aan de mensen zonder inkomen, of met minder inkomen. Aan de families die in te kleine appartementen wonen.
Niet iedereen wordt op dezelfde manier getroffen.
Borgerhout is een super-divers district. Het is ook een district met veel arme mensen. Want diversiteit en armoede gaan voor een stukje hand in hand.
Enkele noden die ik nu zie:
De voedselbedelingen. Bij Al Ikram zijn er veel meer mensen die voedsel komen halen. Daar is nood aan van alles, aan droge voeding, enzovoort.
De mondmaskers. Je moet een mondmasker dragen op het openbaar vervoer en op school. Binnenkort zal de Lidl wegwerp-mondmaskers verkopen voor 3,25 euro voor 5 stuks. Tel maar uit hoeveel dat kost op een maand! Sommige gezinnen staan voor de onmogelijke keuze: brood kopen of mondmaskers kopen. Die gezinnen zijn geneigd om hun kinderen dan maar thuis te houden. Dan maar zelf mondmaskers naaien? Veel mensen hebben geen naaimachine, ikzelf ook niet. Ze hebben geen stof, moeten dan ook dat gaan zoeken of gaan kopen… Sommige mensen kunnen niet betalen wat onze regering verplicht maakt. Als dingen verplicht worden voor iedereen, moeten ze ook ter beschikking gesteld worden aan iedereen, vind ik.
De vuilzakken. Een dure kost als je inkomen verminderd is of weggevallen is.
Mijn vragen:
Hoe kijkt ons district naar de corona-situatie?
Welke maatregelen neemt ons district? Hoe kan het district helpen om die problemen op te lossen?
Welk budget heeft het district daarvoor?
Moet er daarvoor geen extra budget gezocht of gevraagd worden?
.