Het nieuwe Antwerpse stedenbouwkundig beleid, dat zit vervat in een nieuwe Bouwcode en een nieuw strategisch ruimteplan, moet onder meer de ‘bouwshift’ van de Vlaamse regering helpen te realiseren. Door deze bouwshift of betonstop zou tegen 2040 in Vlaanderen geen open ruimte meer mogen verdwijnen.
En dus moet er steeds hoger worden gebouwd. Antwerpen zal worden gekenmerkt door steeds meer hoogbouw, steeds meer woontorens, en misschien in de toekomst ook wolkenkrabbers. Twee tegenstrijdige ambities zouden immers tegelijkertijd moeten worden waargemaakt: enerzijds zou er drastisch moeten worden onthard en vergroend, en anderzijds zijn er steeds meer woningen en andere gebouwen nodig omdat er, met name door de niet-aflatende massa-immigratie, steeds meer mensen naar dit land en naar Antwerpen komen.
De bevolkingsgroei in dit land, die voor meer dan 90% het gevolg is van massa-immigratie, is en blijft simpelweg ongebreideld. Geen beleidsmaker ligt serieus wakker van de demografie van dit land of van deze stad, laat staan dat daar een deftig beleid rond wordt gevoerd.
Het gevolg is dat mensen in Antwerpen steeds kleiner en dichter op elkaar zullen moeten gaan wonen. Mooi, eufemistisch uitgedrukt klinkt het dat we moeten “verdichten, functies moeten stapelen en de bebouwing gericht moeten verhogen”. Daartoe zouden de regels voor hoogbouw flink worden versoepeld. Zo zou de huidige eis, dat de hoogte van projecten ‘in harmonie’ met de bestaande omgeving moet zijn, vervallen. De huidige regels bevatten daarnaast een speciale procedure voor gebouwen van meer dan 50 meter hoog, namelijk een uitgebreide studie naar de omgevingsimpact aan de hand van een hoogbouwnota en adviezen van een onafhankelijke commissie (externe experts en vertegenwoordigers van het middenveld) en van een 'integrale kwaliteitskamer'. Ook die adviesplicht en hoogbouwnota zouden verdwijnen.
Het zogeheten Stadsgroenfonds
Schepen Annick De Ridder postte enthousiast op X: “Hoogbouw op verstandig uitgekozen locaties kan bevolkingsgroei kwaliteitsvol helpen opvangen, zonder daarbij nieuwe open ruimte te moeten aansnijden. Door het nieuwe Stadsgroenfonds zal er net méér groene publieke ruimte kunnen gecreëerd worden voor onze bewoners!” Burgemeester De Wever had het over een copernicaanse omwenteling voor onze stad.
Dat kan wel kloppen, want in de nieuwe Bouwcode van de Stad Antwerpen blijken stokpaardjes als klimaat, ontharding of inbreiding belangrijker te zijn dan bouwreglementen rond veiligheid of erfgoed. De stad wil uiteindelijk minder bedrijven, minder winkels, minder parkeerplaatsen, meer groen en vooral: meer woontorens. Alsof onze stad nog niet dichtbevolkt en dichtbebouwd genoeg is.
Er zou nu en de komende maanden, voor het ter stemming leggen van deze nieuwe Antwerpse Bouwcode, nog een onderzoek komen naar de milieu-effecten, een juridische verfijning, burgerinspraak en externe adviezen.
Vandaar de volgende vragen: